me as a child

last wednesday night, i've watched some scenes from the Biggest Loser Pinoy Edition. It was when Eboy was saying, he's laughing because he saw how they were before and was like, looking / going down memory lane but they're male fitness instructor, who i forgot the name, said it's not a memory lane because, they're not to reminisce what happened 7 weeks ago. what they're up now is only the beginning of their journey.

sa loob loob ko, beginning-beginning e ang dami na ngang pumayat, beginning pa rin,, anyway, un lang naisip ko at sabi ko, wag ko na lang kontrahin kasi hindi ko naman pinatapos si fitness instructor sa pagsasalita kasi naligo na ako. hehehe.. 

then syempre, echosera ako, naki-memory lane din ako, so look ako ng mga pictures ko nung bata ako at sabi ko, baka nga ngayon palang din ang start ng buhay ko,, as in hindi kahapon, nung isang araw, last 3 years, pero ngayon,, 3, 2, 1 .. 

booooooooooooooooomm... ngayon na.. LOL.. adik lang.. 

at ito ang aking mga nakita nung bata pa ako..

ito ako nung baby pa talaga,, masasabi kong cute nga ako.. (ka-pal-ng-muk-ha-mo-ki-ko)

ito nung mejo tumanda tanda na ako, mejo cute pa rin naman (ka-pal-ng-muk-ha-mo-ki-ko)

at ito nung nag-aaral ako sa isang daycare center na mejo nilobo ko ang aking mga pisngi para mukhang mataba.. naalala ko, hindi pantay nun ang aking medyas, ahahaha.. parang si sis nimz lang sa mga pics niya di ba??

so, anung meron sa mga larawan kong ito?? 

naisip ko lang, na naging masaya pala ang buhay ko mula nung bata,, may mga eksena man pero parang hindi ko sila ganon naramdaman, nothing so serious sa lahat ng aspeto ng buhay ko.. 

at dahil dun, nagpapasalamat lang ako sa kung anu man ako ngayon, salamat sayo twin milk. LOL!!

bow.